Over ruim een maand zou hij 100 jaar geworden zijn, de eerste ooit in Vorstenbosch. Bij de Seniorenvereniging werden al voorbereidingen getroffen voor een groot feest. Het komt er niet van. Vanochtend om 08.25 uur overleed Jan van de Kamp in de Laverhof in Heeswijk-Dinther, tot op het laatst helder van geest maar lichamelijk uitgeput.

Van Frans Govers en Cor Geenen hadden we al begrepen dat zijn tijd niet lang meer kon duren. Enkele maanden geleden was hij opnieuw gevallen in zijn huis, Jan ging een paar dagen naar het ziekenhuis en daarop naar de Laverhof. Bij onze biljartclub zagen we hem al een tijdje niet meer. Jan vond dat enorm jammer. Net als wij.

Jan grossierde in kernachtige uitspraken. De oud-Indiëganger was bekend in het dorp: ‘Je moet erg veel geluk hebben om geen pech te hebben’. En: ‘Als het niet meezit, kan het ook heel erg tegenzitten.’ Toen we hem in de Laverhof opzochten zagen we dat hij zijn bril niet meer op had. ‘Nee jongen, ik heb vort zat gezien’, was zijn antwoord. Ook daar in Heeswijk bleef hij scherp: ‘Ge moet hier een afwachtende houding aannemen’, zei hij.

Over zijn ervaringen in Nederlands Indië schreef hij een boekje met de titel ‘En ze zeggen niks.’ Hij maakte afschuwelijke dingen mee. De kok van zijn peloton werd voor zijn ogen doodgeschoten. De emotionele nasleep van zijn oorlogsmissie zat hem de laatste jaren steeds meer dwars.

We herdenken Jan als een man van stavast. Eigenwijs maar rechtvaardig. En we gaan zijn Wilhelmus missen.

Herinneringen van Rien van de Steen (tekst) mede namens zijn collega biljarters.